കാട്ടു തീ ആളിപ്പട്ർന്നെന്റെ നെഞ്ചകം
കത്തിയമർന്നങ്ങ് ചാരമായ് തീരവേ
കാട്ടളകൂട്ടങ്ങൾ ആർത്തു ചിരിക്കവേ
കണ്ണ് കലങ്ങി കരഞ്ഞു ഞാൻ രാവേറെ .
പൊയ്മുഖം ചാർത്തിയ മർത്യർ ചുറ്റിലും
പേക്കിനാവായി ഹൃത്തടം തകർക്കവേ
പാരിതിൽ ഇനിയെന്തുണ്ട് ബാക്കിയായ്
പരിതപിക്കുവനല്ലാതെ വേറെ വഴിയെന്ത് .?
കാലമെനിക്കായ് കാത്തു വെച്ചൊരു വഴികളിൽ
കല്ലും മുള്ളും വിതറിയതറിയാതെ ഞാൻ ...
കാല്പാദം ചോരയാൽ മുക്കി എഴുതുന്നു
കാലത്തിൻ നെഞ്ചിലായെൻ കാവ്യാഞ്ജലി !
No comments:
Post a Comment