നിശാഗന്ധി

മനോഹരി നീയൊരു മലരായ് വിടര്ന്നതെന്തേ .

രാവിൻ  ഇതൾപൂ കൊഴിഞ്ഞതില്ലതിൻ മുന്നേ 

മറഞ്ഞു നീയും മിഴികൾ പൂട്ടി തളര്ന്നു വാടി
 വേണി തുമ്പിൽ വിലസും കുഞ്ചലം പോൽ ....
കാറ്റിലാടും സുരസുന്ദരി നിന് പരിമളം
ചോരനാം രാവ് കടമെടുത്തോ നീയറിയാതെ
മിഴി തുറക്കൂ മനോഹരി രാവിൻ  സുന്ദരി
ഒന്ന് കൂടി നിന്നെയൊന്നു കണ്ടിടാൻ .
കടം കൊണ്ടു പാലയും കുടമുല്ലയും സൌരഭ്യം
വെളുവെളുക്കെ ചിരി തൂകി നിൽപ്പു നിന് ചാരെ
നീ മാത്രം കണ്‍ തുറന്നതില്ല എൻ ഓമലെ
പുലരി വന്നു നിന് നിറുകയിൽ ചുംബിച്ചിട്ടും !
ഒരു മഞ്ഞു തുള്ളി നിൻ ചുണ്ടിൽ ഇറ്റിച്ചു
മാരുതൻ കടന്നുപോയ് തിരിഞ്ഞു നോക്കാതെ
നമ്ര ശിരസ്സോടെ കണ്ണീർ തൂവും വന പുഷ്പമേ
നിനക്കാരീ പേര് തന്നു മനോഹരാംഗി ?